skríkja

See also: skrikja

Icelandic

Etymology

Old Norse skríkja, from Proto-Germanic *skrīkijaną (“to cry out”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈskriːca]
• Rhymes: -iːca

Verb

skríkja (weak verb, third-person singular past indicative skríkti, supine skríkt)

1. to shriek, twitter (in amusement)

Conjugation

skríkja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að skríkja
supine (sagnbót)		skríkt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skríkjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skríki	við skríkjum	present (nútíð)	ég skríki	við skríkjum
	þú skríkir	þið skríkið		þú skríkir	þið skríkið
	hann, hún, það skríkir	þeir, þær, þau skríkja		hann, hún, það skríki	þeir, þær, þau skríki
past (þátíð)	ég skríkti	við skríktum	past (þátíð)	ég skríkti	við skríktum
	þú skríktir	þið skríktuð		þú skríktir	þið skríktuð
	hann, hún, það skríkti	þeir, þær, þau skríktu		hann, hún, það skríkti	þeir, þær, þau skríktu
imperative (boðháttur)	skrík (þú)	skríkið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skríktu	skríkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.