smikkel

Dutch

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɪkəl

Verb

smikkel

1. inflection of smikkelen:
   1. first-person singular present indicative
   2. imperative

Noun

smikkel m (plural smikkels, diminutive smikkeltje n or smikkelken n)

1. (colloquial) face, mouth

Synonyms

• (informal) smoel, bakkes

Derived terms

• een smikkel trekken (“pull a long face”)
• zijn smikkel houden (“keep silent”)
• op zijn smikkel gaan (“fall headlong”)
• smikkeltje (“a kiss”)

References

• [1]