snökta

Icelandic

Etymology

From Old Norse snøkta.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsnœxta/
• Rhymes: -œxta

Verb

snökta (weak verb, third-person singular past indicative snökti, supine snökt)

1. (intransitive) to sob, to whimper

   Synonym: kjökra

Conjugation

snökta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að snökta
supine (sagnbót)		snökt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		snöktandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég snökti	við snöktum	present (nútíð)	ég snökti	við snöktum
	þú snöktir	þið snöktið		þú snöktir	þið snöktið
	hann, hún, það snöktir	þeir, þær, þau snökta		hann, hún, það snökti	þeir, þær, þau snökti
past (þátíð)	ég snökti	við snöktum	past (þátíð)	ég snökti	við snöktum
	þú snöktir	þið snöktuð		þú snöktir	þið snöktuð
	hann, hún, það snökti	þeir, þær, þau snöktu		hann, hún, það snökti	þeir, þær, þau snöktu
imperative (boðháttur)	snökt (þú)	snöktið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	snöktu	snöktiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

snöktast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að snöktast
supine (sagnbót)		snökst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		snöktandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég snöktist	við snöktumst	present (nútíð)	ég snöktist	við snöktumst
	þú snöktist	þið snöktist		þú snöktist	þið snöktist
	hann, hún, það snöktist	þeir, þær, þau snöktast		hann, hún, það snöktist	þeir, þær, þau snöktist
past (þátíð)	ég snöktist	við snöktumst	past (þátíð)	ég snöktist	við snöktumst
	þú snöktist	þið snöktust		þú snöktist	þið snöktust
	hann, hún, það snöktist	þeir, þær, þau snöktust		hann, hún, það snöktist	þeir, þær, þau snöktust
imperative (boðháttur)	snökst (þú)	snöktist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	snökstu	snöktisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

snöktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	snöktur	snökt	snökt		snöktir	snöktar	snökt
accusative (þolfall)	snöktan	snökta	snökt		snökta	snöktar	snökt
dative (þágufall)	snöktum	snöktri	snöktu		snöktum	snöktum	snöktum
genitive (eignarfall)	snökts	snöktrar	snökts		snöktra	snöktra	snöktra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	snökti	snökta	snökta		snöktu	snöktu	snöktu
accusative (þolfall)	snökta	snöktu	snökta		snöktu	snöktu	snöktu
dative (þágufall)	snökta	snöktu	snökta		snöktu	snöktu	snöktu
genitive (eignarfall)	snökta	snöktu	snökta		snöktu	snöktu	snöktu

Derived terms

• snökt (“sob, whimper”)