Latin

edit

Etymology

edit

splendeō (I shine) +‎ -idus (tending to)

Pronunciation

edit

Adjective

edit

splendidus (feminine splendida, neuter splendidum, comparative splendidior, superlative splendidissimus); first/second-declension adjective

  1. splendid, bright, glittering
  2. distinguished, noble, illustrious
    Synonyms: ēgregius, ēlegāns, cōnspicuus

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative splendidus splendida splendidum splendidī splendidae splendida
Genitive splendidī splendidae splendidī splendidōrum splendidārum splendidōrum
Dative splendidō splendidō splendidīs
Accusative splendidum splendidam splendidum splendidōs splendidās splendida
Ablative splendidō splendidā splendidō splendidīs
Vocative splendide splendida splendidum splendidī splendidae splendida

Descendants

edit

References

edit
  • splendidus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • splendidus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • splendidus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to prepare, give a feast, dinner: convivium instruere, apparare, ornare (magnifice, splendide)