spurcidicus
Latin
editEtymology
editFrom spurcus (“dirty, unclean”) + -dicus (“saying”).
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /spurˈki.di.kus/, [s̠pʊrˈkɪd̪ɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /spurˈt͡ʃi.di.kus/, [spurˈt͡ʃiːd̪ikus]
Adjective
editspurcidicus (feminine spurcidica, neuter spurcidicum); first/second-declension adjective
- speaking obscenely
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | spurcidicus | spurcidica | spurcidicum | spurcidicī | spurcidicae | spurcidica | |
Genitive | spurcidicī | spurcidicae | spurcidicī | spurcidicōrum | spurcidicārum | spurcidicōrum | |
Dative | spurcidicō | spurcidicō | spurcidicīs | ||||
Accusative | spurcidicum | spurcidicam | spurcidicum | spurcidicōs | spurcidicās | spurcidica | |
Ablative | spurcidicō | spurcidicā | spurcidicō | spurcidicīs | |||
Vocative | spurcidice | spurcidica | spurcidicum | spurcidicī | spurcidicae | spurcidica |
References
edit- “spurcidicus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- spurcidicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.