staðinn

Old Norse

Etymology 1

Past participle of standa.

Participle

staðinn

1. past participle of standa

Declension

    Strong declension of staðinn

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	staðinn	staðin	staðint
accusative	staðnan	staðna	staðint
dative	stǫðnum	staðinni	stǫðnu
genitive	staðins	staðinnar	staðins
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	staðnir	staðnar	staðin
accusative	staðna	staðnar	staðin
dative	stǫðnum	stǫðnum	stǫðnum
genitive	staðinna	staðinna	staðinna

    Weak declension of staðinn

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	staðni	staðna	staðna
accusative	staðna	stǫðnu	staðna
dative	staðna	stǫðnu	staðna
genitive	staðna	stǫðnu	staðna
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	stǫðnu	stǫðnu	stǫðnu
accusative	stǫðnu	stǫðnu	stǫðnu
dative	stǫðnum	stǫðnum	stǫðnum
genitive	stǫðnu	stǫðnu	stǫðnu

Derived terms

• staðna
• vita til staðins (“to know for certain”)

Descendants

• Norwegian Nynorsk: staden (adjective)

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

staðinn

1. nominative singular definite of staði m
2. accusative singular definite of staðr m