stacionárius
Hungarian
editEtymology
editFrom German stationär, from French stationnaire.[1]
Pronunciation
editAdjective
editstacionárius (not comparable)
Declension
editInflection (stem in -a-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | stacionárius | stacionáriusak |
accusative | stacionáriusat | stacionáriusakat |
dative | stacionáriusnak | stacionáriusaknak |
instrumental | stacionáriussal | stacionáriusakkal |
causal-final | stacionáriusért | stacionáriusakért |
translative | stacionáriussá | stacionáriusakká |
terminative | stacionáriusig | stacionáriusakig |
essive-formal | stacionáriusként | stacionáriusakként |
essive-modal | — | — |
inessive | stacionáriusban | stacionáriusakban |
superessive | stacionáriuson | stacionáriusakon |
adessive | stacionáriusnál | stacionáriusaknál |
illative | stacionáriusba | stacionáriusakba |
sublative | stacionáriusra | stacionáriusakra |
allative | stacionáriushoz | stacionáriusakhoz |
elative | stacionáriusból | stacionáriusakból |
delative | stacionáriusról | stacionáriusakról |
ablative | stacionáriustól | stacionáriusaktól |
non-attributive possessive - singular |
stacionáriusé | stacionáriusaké |
non-attributive possessive - plural |
stacionáriuséi | stacionáriusakéi |
Derived terms
editReferences
edit- ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN