suður
See also: sudur
Faroese edit
Etymology edit
From Old Norse suðr, from Proto-Germanic *sunþrą.
Noun edit
suður n (genitive singular suðurs, uncountable)
Declension edit
n13s | Singular | |
Indefinite | Definite | |
Nominative | suður | suðrið |
Accusative | suður | suðrið |
Dative | suðri | suðrinum |
Genitive | suðurs | suðursins |
See also edit
- (compass points)
útnyrðingur | norður | landnyrðingur |
vestur | eystur | |
útsynningur | suður | landsynningur |
Icelandic edit
Etymology edit
From Old Norse suðr, from Proto-Germanic *sunþrą.
Pronunciation edit
- Rhymes: -ʏːðʏr
Noun edit
suður n (genitive singular suðurs, no plural)
Declension edit
declension of suður
Adverb edit
suður (comparative sunnar, superlative syðst)
See also edit
- (compass points)
norðvestur | norður | norðaustur |
vestur | austur | |
suðvestur | suður | suðaustur |