suffitus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of suffiō (“fumigate”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /sufˈfiː.tus/, [s̠ʊfˈfiːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /sufˈfi.tus/, [sufˈfiːt̪us]
Participle edit
suffītus (feminine suffīta, neuter suffītum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | suffītus | suffīta | suffītum | suffītī | suffītae | suffīta | |
Genitive | suffītī | suffītae | suffītī | suffītōrum | suffītārum | suffītōrum | |
Dative | suffītō | suffītō | suffītīs | ||||
Accusative | suffītum | suffītam | suffītum | suffītōs | suffītās | suffīta | |
Ablative | suffītō | suffītā | suffītō | suffītīs | |||
Vocative | suffīte | suffīta | suffītum | suffītī | suffītae | suffīta |
Noun edit
suffītus m (genitive suffītūs); fourth declension
- a fumigating, fumigation
- the smoke of fumigation.
Declension edit
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | suffītus | suffītūs |
Genitive | suffītūs | suffītuum |
Dative | suffītuī | suffītibus |
Accusative | suffītum | suffītūs |
Ablative | suffītū | suffītibus |
Vocative | suffītus | suffītūs |
Synonyms edit
- (a fumigating): suffītiō
References edit
- “suffitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- suffitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.