Finnish edit

Etymology edit

surkeilla +‎ -maton

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈsurkei̯lemɑton/, [ˈs̠urk̟e̞i̯ˌle̞mɑ̝t̪o̞n]
  • Rhymes: -emɑton
  • Syllabification(key): sur‧kei‧le‧ma‧ton

Adjective edit

surkeilematon

  1. impudent, flippant

Declension edit

Inflection of surkeilematon (Kotus type 34*C/onneton, tt-t gradation)
nominative surkeilematon surkeilemattomat
genitive surkeilemattoman surkeilemattomien
partitive surkeilematonta surkeilemattomia
illative surkeilemattomaan surkeilemattomiin
singular plural
nominative surkeilematon surkeilemattomat
accusative nom. surkeilematon surkeilemattomat
gen. surkeilemattoman
genitive surkeilemattoman surkeilemattomien
surkeilematontenrare
partitive surkeilematonta surkeilemattomia
inessive surkeilemattomassa surkeilemattomissa
elative surkeilemattomasta surkeilemattomista
illative surkeilemattomaan surkeilemattomiin
adessive surkeilemattomalla surkeilemattomilla
ablative surkeilemattomalta surkeilemattomilta
allative surkeilemattomalle surkeilemattomille
essive surkeilemattomana surkeilemattomina
translative surkeilemattomaksi surkeilemattomiksi
abessive surkeilemattomatta surkeilemattomitta
instructive surkeilemattomin
comitative surkeilemattomine
Possessive forms of surkeilematon (Kotus type 34*C/onneton, tt-t gradation)
Rare. Only used with substantive adjectives.
first-person singular possessor
singular plural
nominative surkeilemattomani surkeilemattomani
accusative nom. surkeilemattomani surkeilemattomani
gen. surkeilemattomani
genitive surkeilemattomani surkeilemattomieni
surkeilematontenirare
partitive surkeilematontani surkeilemattomiani
inessive surkeilemattomassani surkeilemattomissani
elative surkeilemattomastani surkeilemattomistani
illative surkeilemattomaani surkeilemattomiini
adessive surkeilemattomallani surkeilemattomillani
ablative surkeilemattomaltani surkeilemattomiltani
allative surkeilemattomalleni surkeilemattomilleni
essive surkeilemattomanani surkeilemattominani
translative surkeilemattomakseni surkeilemattomikseni
abessive surkeilemattomattani surkeilemattomittani
instructive
comitative surkeilemattomineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative surkeilemattomasi surkeilemattomasi
accusative nom. surkeilemattomasi surkeilemattomasi
gen. surkeilemattomasi
genitive surkeilemattomasi surkeilemattomiesi
surkeilematontesirare
partitive surkeilematontasi surkeilemattomiasi
inessive surkeilemattomassasi surkeilemattomissasi
elative surkeilemattomastasi surkeilemattomistasi
illative surkeilemattomaasi surkeilemattomiisi
adessive surkeilemattomallasi surkeilemattomillasi
ablative surkeilemattomaltasi surkeilemattomiltasi
allative surkeilemattomallesi surkeilemattomillesi
essive surkeilemattomanasi surkeilemattominasi
translative surkeilemattomaksesi surkeilemattomiksesi
abessive surkeilemattomattasi surkeilemattomittasi
instructive
comitative surkeilemattominesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative surkeilemattomamme surkeilemattomamme
accusative nom. surkeilemattomamme surkeilemattomamme
gen. surkeilemattomamme
genitive surkeilemattomamme surkeilemattomiemme
surkeilematontemmerare
partitive surkeilematontamme surkeilemattomiamme
inessive surkeilemattomassamme surkeilemattomissamme
elative surkeilemattomastamme surkeilemattomistamme
illative surkeilemattomaamme surkeilemattomiimme
adessive surkeilemattomallamme surkeilemattomillamme
ablative surkeilemattomaltamme surkeilemattomiltamme
allative surkeilemattomallemme surkeilemattomillemme
essive surkeilemattomanamme surkeilemattominamme
translative surkeilemattomaksemme surkeilemattomiksemme
abessive surkeilemattomattamme surkeilemattomittamme
instructive
comitative surkeilemattominemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative surkeilemattomanne surkeilemattomanne
accusative nom. surkeilemattomanne surkeilemattomanne
gen. surkeilemattomanne
genitive surkeilemattomanne surkeilemattomienne
surkeilematontennerare
partitive surkeilematontanne surkeilemattomianne
inessive surkeilemattomassanne surkeilemattomissanne
elative surkeilemattomastanne surkeilemattomistanne
illative surkeilemattomaanne surkeilemattomiinne
adessive surkeilemattomallanne surkeilemattomillanne
ablative surkeilemattomaltanne surkeilemattomiltanne
allative surkeilemattomallenne surkeilemattomillenne
essive surkeilemattomananne surkeilemattominanne
translative surkeilemattomaksenne surkeilemattomiksenne
abessive surkeilemattomattanne surkeilemattomittanne
instructive
comitative surkeilemattominenne
third-person possessor
singular plural
nominative surkeilemattomansa surkeilemattomansa
accusative nom. surkeilemattomansa surkeilemattomansa
gen. surkeilemattomansa
genitive surkeilemattomansa surkeilemattomiensa
surkeilematontensarare
partitive surkeilematontaan
surkeilematontansa
surkeilemattomiaan
surkeilemattomiansa
inessive surkeilemattomassaan
surkeilemattomassansa
surkeilemattomissaan
surkeilemattomissansa
elative surkeilemattomastaan
surkeilemattomastansa
surkeilemattomistaan
surkeilemattomistansa
illative surkeilemattomaansa surkeilemattomiinsa
adessive surkeilemattomallaan
surkeilemattomallansa
surkeilemattomillaan
surkeilemattomillansa
ablative surkeilemattomaltaan
surkeilemattomaltansa
surkeilemattomiltaan
surkeilemattomiltansa
allative surkeilemattomalleen
surkeilemattomallensa
surkeilemattomilleen
surkeilemattomillensa
essive surkeilemattomanaan
surkeilemattomanansa
surkeilemattominaan
surkeilemattominansa
translative surkeilemattomakseen
surkeilemattomaksensa
surkeilemattomikseen
surkeilemattomiksensa
abessive surkeilemattomattaan
surkeilemattomattansa
surkeilemattomittaan
surkeilemattomittansa
instructive
comitative surkeilemattomineen
surkeilemattominensa

Participle edit

surkeilematon

  1. negative participle of surkeilla

Further reading edit