svíkja

Faroese

svíkja (third person singular past indicative sveik, third person plural past indicative sviku, supine svikið)

Conjugation of svíkja (group v-36)
infinitive	svíkja
supine	svikið
participle (a26)¹	svíkjandi	svikin
	present	past
first singular	svíki	sveik
second singular	svíkur	sveikst
third singular	svíkur	sveik
plural	svíkja	sviku
	imperative
singular	svíkj!
plural	svíkjið!
¹Only the past participle being declined.

svíkja (strong verb, third-person singular past indicative sveik, third-person plural past indicative sviku, supine svikið)

svíkja — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að svíkja
supine (sagnbót)		svikið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		svíkjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég svík	við svíkjum	present (nútíð)	ég svíki	við svíkjum
	þú svíkur	þið svíkið		þú svíkir	þið svíkið
	hann, hún, það svíkur	þeir, þær, þau svíkja		hann, hún, það svíki	þeir, þær, þau svíki

past (þátíð)	ég sveik	við svikum	past (þátíð)	ég sviki	við svikjum
	þú sveikst	þið svikuð		þú svikir	þið svikjuð
	hann, hún, það sveik	þeir, þær, þau sviku		hann, hún, það sviki	þeir, þær, þau svikju

imperative (boðháttur)	svík (þú)	svíkið (þið)
	svíktu	svíkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

svíkjast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að svíkjast
supine (sagnbót)		svikist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		svíkjandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég svíkst	við svíkjumst	present (nútíð)	ég svíkist	við svíkjumst
	þú svíkst	þið svíkist		þú svíkist	þið svíkist
	hann, hún, það svíkst	þeir, þær, þau svíkjast		hann, hún, það svíkist	þeir, þær, þau svíkist

past (þátíð)	ég sveikst	við svikumst	past (þátíð)	ég svikist	við svikjumst
	þú sveikst	þið svikust		þú svikist	þið svikjust
	hann, hún, það sveikst	þeir, þær, þau svikust		hann, hún, það svikist	þeir, þær, þau svikjust

imperative (boðháttur)	svíkst (þú)	svíkist (þið)
	svíkstu	svíkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

svikinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	svikinn	svikin	svikið	sviknir	sviknar	svikin
accusative (þolfall)	svikinn	svikna	svikið	svikna	sviknar	svikin
dative (þágufall)	sviknum	svikinni	sviknu	sviknum	sviknum	sviknum
genitive (eignarfall)	svikins	svikinnar	svikins	svikinna	svikinna	svikinna

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	svikni	svikna	svikna	sviknu	sviknu	sviknu
accusative (þolfall)	svikna	sviknu	svikna	sviknu	sviknu	sviknu
dative (þágufall)	svikna	sviknu	svikna	sviknu	sviknu	sviknu
genitive (eignarfall)	svikna	sviknu	svikna	sviknu	sviknu	sviknu

Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)

svíkja (singular past indicative sveik, plural past indicative sviku, past participle svikinn)

Conjugation of svíkja — active (strong class 1)

Conjugation of svíkja — mediopassive (strong class 1)

svíkja in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.