swijn

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch *swīn, from Proto-West Germanic *swīn.

Pronunciation

• IPA^(key): /swiːn/

Noun

swijn n

1. pig, swine

Inflection

This noun needs an inflection-table template.

Descendants

• Dutch: zwijn
  • Afrikaans: swyn
• Limburgish: zwien

Further reading

• “swijn”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “swijn”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN