szpicel

Polish

Etymology

Borrowed from German Spitzel.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʂpi.t͡sɛl/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -it͡sɛl
• Syllabification: szpi‧cel

Noun

szpicel m pers

1. (derogatory) snoop, sleuth, informant, mole, nark

   Synonyms: agent, szpieg, wywiadowca, obserwator, donosiciel, kapusta

Declension

Declension of szpicel

	singular	plural
nominative	szpicel	szpicle
genitive	szpicla	szpicli/szpiclów
dative	szpiclowi	szpiclom
accusative	szpicla	szpicli/szpiclów
instrumental	szpiclem	szpiclami
locative	szpiclu	szpiclach
vocative	szpiclu	szpicle

Derived terms

adjective

• szpiclowski

 

noun

• szpiclówka

 

verb

• szpiclować impf

 

Related terms

noun

• szpiclostwo

 

Further reading

• szpicel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• szpicel in Polish dictionaries at PWN