taurigenus
LatinEdit
EtymologyEdit
From taurus (“bull”) + -genus (born from, sprung form).
PronunciationEdit
- (Classical) IPA(key): /tau̯ˈri.ɡe.nus/, [t̪äu̯ˈrɪɡɛnʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /tau̯ˈri.d͡ʒe.nus/, [t̪äu̯ˈriːd͡ʒenus]
NounEdit
taurigenus m (genitive taurigenī); second declension
DeclensionEdit
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | taurigenus | taurigenī |
Genitive | taurigenī | taurigenōrum |
Dative | taurigenō | taurigenīs |
Accusative | taurigenum | taurigenōs |
Ablative | taurigenō | taurigenīs |
Vocative | taurigene | taurigenī |
Related termsEdit
ReferencesEdit
- “taurigenus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- taurigenus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette