teutonicus
See also: Teutonicus
Latin edit
Alternative forms edit
Etymology edit
From Teutonēs, Teutonī (“the Teutons”), probably from Proto-Germanic *þeudanōz, *þeudō. More at Teutons.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /teu̯ˈto.ni.kus/, [t̪ɛu̯ˈt̪ɔnɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /teu̯ˈto.ni.kus/, [t̪eu̯ˈt̪ɔːnikus]
Adjective edit
teutonicus (feminine teutonica, neuter teutonicum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | teutonicus | teutonica | teutonicum | teutonicī | teutonicae | teutonica | |
Genitive | teutonicī | teutonicae | teutonicī | teutonicōrum | teutonicārum | teutonicōrum | |
Dative | teutonicō | teutonicō | teutonicīs | ||||
Accusative | teutonicum | teutonicam | teutonicum | teutonicōs | teutonicās | teutonica | |
Ablative | teutonicō | teutonicā | teutonicō | teutonicīs | |||
Vocative | teutonice | teutonica | teutonicum | teutonicī | teutonicae | teutonica |
References edit
- teutonicus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)