Hungarian edit

Etymology edit

Borrowed from German tragikomisch.[1] With Latinate -ikus ending.

Pronunciation edit

  • IPA(key): [ˈtrɒɡikomikuʃ]
  • Hyphenation: tra‧gi‧ko‧mi‧kus
  • Rhymes: -uʃ

Adjective edit

tragikomikus (comparative tragikomikusabb, superlative legtragikomikusabb)

  1. tragicomical

Declension edit

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative tragikomikus tragikomikusak
accusative tragikomikusat tragikomikusakat
dative tragikomikusnak tragikomikusaknak
instrumental tragikomikussal tragikomikusakkal
causal-final tragikomikusért tragikomikusakért
translative tragikomikussá tragikomikusakká
terminative tragikomikusig tragikomikusakig
essive-formal tragikomikusként tragikomikusakként
essive-modal
inessive tragikomikusban tragikomikusakban
superessive tragikomikuson tragikomikusakon
adessive tragikomikusnál tragikomikusaknál
illative tragikomikusba tragikomikusakba
sublative tragikomikusra tragikomikusakra
allative tragikomikushoz tragikomikusakhoz
elative tragikomikusból tragikomikusakból
delative tragikomikusról tragikomikusakról
ablative tragikomikustól tragikomikusaktól
non-attributive
possessive - singular
tragikomikusé tragikomikusaké
non-attributive
possessive - plural
tragikomikuséi tragikomikusakéi

See also edit

References edit

  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN

Further reading edit