tramen
Catalan edit
Verb edit
tramen
Latin edit
Etymology edit
From trahō (“I drag”) + -men, following the etymology of French and English train. Confer trāma for a very similar formation.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈtraː.men/, [ˈt̪räːmɛn]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈtra.men/, [ˈt̪räːmen]
Noun edit
trāmen n (genitive trāminis); third declension
Declension edit
Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | trāmen | trāmina |
Genitive | trāminis | trāminum |
Dative | trāminī | trāminibus |
Accusative | trāmen | trāmina |
Ablative | trāmine | trāminibus |
Vocative | trāmen | trāmina |
Spanish edit
Verb edit
tramen
- inflection of tramar: