See also: Triumvirat

Catalan

edit

Etymology

edit

Borrowed from Latin triumvīrātus.

Pronunciation

edit

Noun

edit

triumvirat m (plural triumvirats)

  1. triumvirate

Further reading

edit

French

edit

Etymology

edit

From Latin triumvirātus.

Pronunciation

edit

Noun

edit

triumvirat m (plural triumvirats)

  1. (chiefly historical) triumvirate
edit

Further reading

edit

Norwegian Bokmål

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): [tʁɪʉmʋɪˈʁɑːt]

Noun

edit

triumvirat (definite singular triumviratet, indefinite plural triumvirater)

  1. a triumvirate

Romanian

edit

Etymology

edit

Borrowed from Latin triumviratus or French triumvirat.

Noun

edit

triumvirat n (plural triumvirate)

  1. (historical) triumvirate

Declension

edit

Swedish

edit

Etymology

edit

From Latin triumvīrātus.

Noun

edit

triumvirat n

  1. triumvirate

Declension

edit
Declension of triumvirat 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative triumvirat triumviratet triumvirat triumviraten
Genitive triumvirats triumviratets triumvirats triumviratens

References

edit