trobo
See also: Trobo
CatalanEdit
VerbEdit
trobo
- first-person singular present indicative form of trobar
GalicianEdit
EtymologyEdit
The word is documented in local Medieval Latin as ˡtrobano, whence also its cognate Asturian truébanu. From a substrate language, probably from Celtic, from Proto-Indo-European *treb- (“settlement”) and akin to Proto-Celtic *trebno- (“room, house”).[1]
PronunciationEdit
NounEdit
trobo m (plural trobos)
Related termsEdit
ReferencesEdit
- “trobo” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006-2013.
- “trobo” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “trobo” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
- ^ Coromines, Joan; Pascual, José A., “troj”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), Madrid: Gredos, 1983–1991, →ISBN