uruk
Turkish edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish اوروق (uruk), from Proto-Turkic *urug (“seed; kin, relatives”).
Noun edit
uruk
Declension edit
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | uruk | |
Definite accusative | uruğu | |
Singular | Plural | |
Nominative | uruk | uruklar |
Definite accusative | uruğu | urukları |
Dative | uruğa | uruklara |
Locative | urukta | uruklarda |
Ablative | uruktan | uruklardan |
Genitive | uruğun | urukların |
References edit
- “uruk”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu