uwodziciel

Polish

Etymology

From uwodzić +‎ -ciel.

Pronunciation

• IPA^(key): /u.vɔˈd͡ʑi.t͡ɕɛl/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ɕɛl
• Syllabification: u‧wo‧dzi‧ciel

Noun

uwodziciel m pers (female equivalent uwodzicielka)

1. seducer

Declension

Declension of uwodziciel

	singular	plural
nominative	uwodziciel	uwodziciele
genitive	uwodziciela	uwodzicieli
dative	uwodzicielowi	uwodzicielom
accusative	uwodziciela	uwodzicieli
instrumental	uwodzicielem	uwodzicielami
locative	uwodzicielu	uwodzicielach
vocative	uwodzicielu	uwodziciele

Further reading

• uwodziciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• uwodziciel in Polish dictionaries at PWN