víkingur
See also: Víkingur
Faroese edit
Etymology edit
From Old Norse víkingr. Equivalent to vík + -ingur.
Pronunciation edit
Noun edit
víkingur m (genitive singular víkings, plural víkingar)
Declension edit
Declension of víkingur | ||||
---|---|---|---|---|
m6 | singular | plural | ||
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | víkingur | víkingurin | víkingar | víkingarnir |
accusative | víking | víkingin | víkingar | víkingarnar |
dative | víkingi | víkinginum | víkingum | víkingunum |
genitive | víkings | víkingsins | víkinga | víkinganna |
See also edit
Icelandic edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Noun edit
víkingur m (genitive singular víkings, nominative plural víkingar)
Declension edit
declension of víkingur
m-s1 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | víkingur | víkingurinn | víkingar | víkingarnir |
accusative | víking | víkinginn | víkinga | víkingana |
dative | víkingi | víkingnum | víkingum | víkingunum |
genitive | víkings | víkingsins | víkinga | víkinganna |
Derived terms edit
- vera víkingur til vinnu (to be a very hard worker, to be a workhorse)