vandalicus
Latin edit
Etymology edit
From Vandalus, of Germanic origin, from Proto-Germanic *wandilaz.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /u̯anˈda.li.kus/, [u̯än̪ˈd̪älʲɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /vanˈda.li.kus/, [vän̪ˈd̪äːlikus]
Adjective edit
vandalicus (feminine vandalica, neuter vandalicum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | vandalicus | vandalica | vandalicum | vandalicī | vandalicae | vandalica | |
Genitive | vandalicī | vandalicae | vandalicī | vandalicōrum | vandalicārum | vandalicōrum | |
Dative | vandalicō | vandalicō | vandalicīs | ||||
Accusative | vandalicum | vandalicam | vandalicum | vandalicōs | vandalicās | vandalica | |
Ablative | vandalicō | vandalicā | vandalicō | vandalicīs | |||
Vocative | vandalice | vandalica | vandalicum | vandalicī | vandalicae | vandalica |