Latin

edit

Etymology

edit

vīcus +‎ -ānus.

Pronunciation

edit

Adjective

edit

vīcānus (feminine vīcāna, neuter vīcānum); first/second-declension adjective

  1. (relational) village

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative vīcānus vīcāna vīcānum vīcānī vīcānae vīcāna
Genitive vīcānī vīcānae vīcānī vīcānōrum vīcānārum vīcānōrum
Dative vīcānō vīcānō vīcānīs
Accusative vīcānum vīcānam vīcānum vīcānōs vīcānās vīcāna
Ablative vīcānō vīcānā vīcānō vīcānīs
Vocative vīcāne vīcāna vīcānum vīcānī vīcānae vīcāna

Noun

edit

vīcānus m (genitive vīcānī); second declension

  1. (chiefly in the plural) villager, peasant

Declension

edit

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative vīcānus vīcānī
Genitive vīcānī vīcānōrum
Dative vīcānō vīcānīs
Accusative vīcānum vīcānōs
Ablative vīcānō vīcānīs
Vocative vīcāne vīcānī

References

edit
  • vicanus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • vicanus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • vicanus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.