Latin edit

Etymology edit

From vindex +‎ -ium.

Pronunciation edit

Noun edit

vindicium n (genitive vindiciī or vindicī); second declension

  1. protection; defense, patronage

Declension edit

Second-declension noun (neuter).

Case Singular Plural
Nominative vindicium vindicia
Genitive vindiciī
vindicī1
vindiciōrum
Dative vindiciō vindiciīs
Accusative vindicium vindicia
Ablative vindiciō vindiciīs
Vocative vindicium vindicia

1Found in older Latin (until the Augustan Age).

References edit