vlastelin
Romanian edit
Etymology edit
Borrowed from Old Church Slavonic властелинъ (vlastelinŭ).
Noun edit
vlastelin m (plural vlastelini)
- (historical, Wallachia) large landowner
Declension edit
declension of vlastelin (singular only)
singular | ||
---|---|---|
m gender | indefinite articulation | definite articulation |
nominative/accusative | (un) vlastelin | vlastelinul |
genitive/dative | (unui) vlastelin | vlastelinului |
vocative | vlastelinule |
Serbo-Croatian edit
Etymology edit
From vlast.
Pronunciation edit
Noun edit
vlastèlīn m (Cyrillic spelling властѐлӣн)
Declension edit
Declension of vlastelin
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | vlastèlīn | vlastela |
genitive | vlastelina | vlastele |
dative | vlastelinu | vlasteli |
accusative | vlastelina | vlastelu |
vocative | vlasteline | vlastelo |
locative | vlastelinu | vlasteli |
instrumental | vlastelinom | vlastelom |