wałkoń
See also: walkon
Polish edit
Etymology edit
Uncertain. Perhaps related to dialectal Ukrainian волу́йко (volújko), валу́йко (valújko), possibly related to wół. Compare Ukrainian валю́ка (valjúka).[1]
Pronunciation edit
Noun edit
wałkoń m pers
- (colloquial, derogatory) someone who is workshy; an idler; a loafer; a do-nothing
Declension edit
Declension of wałkoń
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | wałkoń | wałkonie |
genitive | wałkonia | wałkoni / wałkoniów |
dative | wałkoniowi | wałkoniom |
accusative | wałkonia | wałkoni / wałkoniów |
instrumental | wałkoniem | wałkoniami |
locative | wałkoniu | wałkoniach |
vocative | wałkoniu | wałkonie |
Related terms edit
verb
References edit
- ^ Adam Fałowski (2022) Słownik etymologiczny polszczyzny potocznej, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, →ISBN