wargal

Old Polish

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.) First attested in 1431.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /varɡalʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /varɡalʲ/

Noun

wargal m animacy unattested

1. (attested in Masovia) merchant, trader
   • [1431], Adam Wolff, editor, Rękopiśmienne ekscerpty Adama Wolffa pochodzące z mazowieckich ksiąg sądowych, Łomża, pages 1, 152v:

     Stanisl[aus]... pro septuaginta asseribus *wanszoszø... habet sibi solvere... sicut emptores vlg. warghale... inveniant

     [Stanisl[aus]... pro septuaginta asseribus wanszosu... habet sibi solvere... sicut emptores vlg. wargale... inveniant]

Further reading

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “wargal, warhel”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN