werpschijf

Dutch

Etymology

Compound of werpen +‎ schijf. First attested in the eighteenth century.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʋɛrp.sxɛi̯f/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: werp‧schijf

Noun

werpschijf f (plural werpschijven, diminutive werpschijfje n)

1. discus

   Synonym: discus