wielić
Old Polish
editEtymology
editInherited from Proto-Slavic *velě̀ti.
Pronunciation
editVerb
editwielić impf (perfective powielić)
- to command, to order
- Synonym: przykazować
- End of the 15th century, Dekalog - Dziesięcioro przykazań bożych - Decem praecepta Dei, volume III, number 4:
- Pamatay, thocz tobe wela, by cz[y]czyl swatha nedzela
- [Pamiętaj, toć tobie wielę, by czcił świętą niedzielę]
- (attested in Lesser Poland) Corruption of wieliczyć or wielbić.
- 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter][1], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 68, 35:
- Welicz gi bødø (magnificabo, Puł: wyelbycz gy będę) w chwale
- [Wielić ji będę (magnificabo) w chwale]
Related terms
editverb
noun
References
edit- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “wielić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN