wronię

Polish

Etymology

From wrona +‎ -ę.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvrɔ.ɲɛ/
• Rhymes: -ɔɲɛ
• Syllabification: wro‧nię
• Homophone: wronie

Noun

wronię n (diminutive wroniątko)

1. a young crow (corvid)

Declension

Declension of wronię

	singular	plural
nominative	wronię	wronięta
genitive	wronięcia	wroniąt
dative	wronięciu	wroniętom
accusative	wronię	wronięta
instrumental	wronięciem	wroniętami
locative	wronięciu	wroniętach
vocative	wronię	wronięta

Further reading

• wronię in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wronię in Polish dictionaries at PWN