See also: Wytrykus

Polish

edit

Pronunciation

edit

Noun

edit

wytrykus m pers

  1. Obsolete form of witrykus.
    • 1858, Sebestyana Fabiana Klonowicza, Pisma Poetyczne Polskie (Polish Poetic Writings), Kraków: Wydawnictwa Biblioteki Polskiej, published 1858, page 202:
      WYTRYKUS — dozorca kościelnych rzeczy.
      ...Caretaker of church properties.

Derived terms

edit
surname