yakın
See also: яҡын
Turkish edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish یاقین (yakın), from Proto-Turkic *yakïn, from Proto-Turkic *yak- (“to come near, approach”) + *-ïn (“noun forming suffix”).
Pronunciation edit
Adverb edit
yakın
Noun edit
yakın (definite accusative yakını, plural yakınlar)
- akin to, relative
- Ayşe, Zülâl'in yakını.
- Ayşe is Zülâl's relative.
- Somebody/something that is near
- Yakını iyi göremiyorum.
- I cannot see the near.