znachor

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *znaxařь. Cognate of Russian зна́харь (znáxarʹ).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzna.xɔr/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -axɔr
• Syllabification: zna‧chor

Noun

znachor m pers (female equivalent znachorka)

1. (derogatory) an incompetent doctor or a quack; someone who practices medicine without having the necessary qualifications

   Hypernym: uzdrowiciel

   Hyponym: szeptun

Declension

Declension of znachor

	singular	plural
nominative	znachor	znachorzy/znachory (deprecative)
genitive	znachora	znachorów
dative	znachorowi	znachorom
accusative	znachora	znachorów
instrumental	znachorem	znachorami
locative	znachorze	znachorach
vocative	znachorze	znachorzy

Derived terms

adjective

• znachorski

 

noun

• znachorstwo

 

See also

• konował

Further reading

• znachor in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• znachor in Polish dictionaries at PWN