άντρας

See also: antras, Antras, and Antràs

Greek

Alternative forms

• άνδρας (ándras) (usually in written language)

Etymology

Inherited from the mediaeval Byzantine Greek ἄντρας (ántras), from the Ancient Greek ἄνδρα (ándra), accusative singular of ἀνήρ (anḗr), retaining the ancient pronunciation [nd] of ⟨νδ⟩ written as ⟨ντ⟩. Compare to άνδρας (ándras). Cognate with Mariupol Greek а́ндра (ándra).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈandras]
• Hyphenation: ά‧ντρας

Noun

άντρας • (ántras) m (plural άντρες) (usually in spoken language)

1. man (adult male)

   Synonym: ἀνήρ (anḗr) (ancient and Katharevousa)

   Antonym: γυναίκα (gynaíka)

2. husband

   Synonyms: παντρεμένος (pantreménos), σύζυγος (sýzygos)

   Antonyms: γυναίκα (gynaíka), παντρεμένη (pantreméni)

Declension

declension of άντρας

case     \     number	singular	plural
nominative	άντρας •	άντρες •
genitive	άντρα •	αντρών •
accusative	άντρα •	άντρες •
vocative	άντρα •	άντρες •

Related terms

• αντράκι n (antráki, “whippersnapper”)
• άντρακλας m (ántraklas, “stalwart, lusty man”)
• αντρειεύω (antreiévo, “to mature into a man”)
• αντρειοσύνη f (antreiosýni, “bravery”)
• αντρειωμένος (antreioménos, “gallant, brave”, adjective)
• αντρίκειος (antríkeios, “manly”, adjective)
• αντρίκιος (antríkios, “manly”, adjective)
• αντρικός (antrikós, “male”, adjective)
• αντρογυναίκα f (antrogynaíka, “manly woman”)
• αντρόγυνο n (antrógyno, “couple, married couple”)
• αντρολόϊ n (antrolóï, “menfolk”)
• αντροπαρέα f (antroparéa, “group of men, stag party”)
• αντρόπιαστος (antrópiastos, “not dishonoured”, adjective)
• αντρούλης n (antroúlis, “husband”, familiar)
• αντροφέρνω (antroférno, “to look like a man”)
• αντρώνομαι (antrónomai, “to mature into a man”)
• and see: άνδρας m (ándras, “man”)