κόμπος

Ancient Greek

Etymology

Probably onomatopoeic. Compare βόμβος (bómbos, “humming, buzzing”), κόναβος (kónabos, “din, clash”) and κόμβα (kómba, “shearwater”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kóm.pos/ → /ˈkom.pos/ → /ˈkom.bos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kóm.pos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkom.pos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkom.pos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkom.pos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkom.bos/

Noun

κόμπος • (kómpos) m (genitive κόμπου); second declension

1. din, clash, racket
2. (figuratively) boast, vaunt, bragging
3. praise (rarely in good sense)

Inflection

Second declension of ὁ κόμπος; τοῦ κόμπου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κόμπος ho kómpos	τὼ κόμπω tṑ kómpō	οἱ κόμποι hoi kómpoi
Genitive	τοῦ κόμπου toû kómpou	τοῖν κόμποιν toîn kómpoin	τῶν κόμπων tôn kómpōn
Dative	τῷ κόμπῳ tôi kómpōi	τοῖν κόμποιν toîn kómpoin	τοῖς κόμποις toîs kómpois
Accusative	τὸν κόμπον tòn kómpon	τὼ κόμπω tṑ kómpō	τοὺς κόμπους toùs kómpous
Vocative	κόμπε kómpe	κόμπω kómpō	κόμποι kómpoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• κομπάζω (kompázō)
• κομπασία (kompasía)
• κόμπασμα (kómpasma)
• κομπασμός (kompasmós)
• κομπαστής (kompastḗs)
• κομπαστικός (kompastikós)
• κομπέω (kompéō)
• κομπηγόρος (kompēgóros)
• κομπηρός (kompērós)
• κομπολακέω (kompolakéō)
• κομπολακύθης (kompolakúthēs)
• κομπολογία (kompología)
• κομπός (kompós)
• κομποφακελορρήμων (kompophakelorrhḗmōn)
• κομπόω (kompóō)
• κομπώδης (kompṓdēs)
• ὑπέρκομπος (hupérkompos)

 

Further reading

• “κόμπος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κόμπος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “κόμπος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• κόμπος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• κόμπος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN

Greek

Etymology

From Ancient Greek κόμβος (kómbos).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkom.bos/
• Hyphenation: κό‧μπος

Noun

κόμπος • (kómpos) m (plural κόμποι)

1. knot, looping of a piece of string

   Δένει κόμπο.

   Dénei kómpo.

   He ties a knot.

2. node of plant stem

Usage notes

• Not to be confused with nautical speed: κόμβος m (kómvos, “knot”).

Declension

declension of κόμπος

case     \     number	singular	plural
nominative	κόμπος •	κόμποι •
genitive	κόμπου •	κόμπων •
accusative	κόμπο •	κόμπους •
vocative	κόμπε •	κόμποι •

Related terms

• έφτασε ο κόμπος στο χτένι (éftase o kómpos sto chténi, “reached crucial point: of a problem, of patience, tolerance”)
• το δένω κόμπο (to déno kómpo, “I assume it is a sure thing”)

Further reading

• κόμπος on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el