πειράζω

Ancient Greek

Etymology

From πεῖρα (peîra, “trial, attempt”) +‎ -άζω (-ázō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /peː.ráz.dɔː/ → /piˈra.zo/ → /piˈra.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.ráz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /piˈra.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /piˈra.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /piˈra.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈra.zo/

Verb

πειρᾰ́ζω • (peirázō)

1. to make proof or trial of
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 16.319
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 23.114
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 9.281
   1. (with infinitive) to attempt to do
      • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 2.6.9
      • 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Judges 6.39
      • New Testament, Acts of the Apostles 16:7
      • New Testament, Acts of the Apostles 24:6
      • 125 CE – 200 CE, Lucian, Gout 149
      • 100 BCE – 600 CE, Anacreontea 31.24
      • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, Fragments 195
   2. (passive voice) are tried, proved
      • 342 BCE – 290 BCE, Menander, Monostichoi 573
      • 110 BCE – 35 BCE, Philodemus, On Phenomena and Inferences 32
2. (with accusative of person) to try or tempt a person, put them to the test
   • 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Genesis 22.1
   • 55 CE – 56 CE, Paul the Apostle, Second Epistle to the Corinthians 13:5
   • 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Exodus 17.2
   • New Testament, Acts of the Apostles 15:10
   • 53 CE – 55 CE, Paul the Apostle, First Epistle to the Corinthians 10:9
   1. to seek to seduce, tempt
      • 300 BCE – 250 BCE, Apollonius of Rhodes, Argonautica 3.10
      • New Testament, First Epistle to the Thessalonians 3:5
      • 64 BCE – 24 CE, Strabo, Geography 16.4.24
      • 150 CE – 250 CE, Alexander of Aphrodisias, Problems 2.54
      • Cyranus, Collected Works 47
      • 70 CE – 110 CE, The Gospel of Matthew 4:1

Inflection

   Present: πειρᾰ́ζω, πειρᾰ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πειρᾰ́ζω	πειρᾰ́ζεις	πειρᾰ́ζει	πειρᾰ́ζετον	πειρᾰ́ζετον	πειρᾰ́ζομεν	πειρᾰ́ζετε	πειρᾰ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	πειρᾰ́ζω	πειρᾰ́ζῃς	πειρᾰ́ζῃ	πειρᾰ́ζητον	πειρᾰ́ζητον	πειρᾰ́ζωμεν	πειρᾰ́ζητε	πειρᾰ́ζωσῐ(ν)
	optative	πειρᾰ́ζοιμῐ	πειρᾰ́ζοις	πειρᾰ́ζοι	πειρᾰ́ζοιτον	πειρᾰζοίτην	πειρᾰ́ζοιμεν	πειρᾰ́ζοιτε	πειρᾰ́ζοιεν
	imperative		πείρᾰζε	πειρᾰζέτω	πειρᾰ́ζετον	πειρᾰζέτων		πειρᾰ́ζετε	πειρᾰζόντων
middle/ passive	indicative	πειρᾰ́ζομαι	πειρᾰ́ζῃ, πειρᾰ́ζει	πειρᾰ́ζεται	πειρᾰ́ζεσθον	πειρᾰ́ζεσθον	πειρᾰζόμεθᾰ	πειρᾰ́ζεσθε	πειρᾰ́ζονται
	subjunctive	πειρᾰ́ζωμαι	πειρᾰ́ζῃ	πειρᾰ́ζηται	πειρᾰ́ζησθον	πειρᾰ́ζησθον	πειρᾰζώμεθᾰ	πειρᾰ́ζησθε	πειρᾰ́ζωνται
	optative	πειρᾰζοίμην	πειρᾰ́ζοιο	πειρᾰ́ζοιτο	πειρᾰ́ζοισθον	πειρᾰζοίσθην	πειρᾰζοίμεθᾰ	πειρᾰ́ζοισθε	πειρᾰ́ζοιντο
	imperative		πειρᾰ́ζου	πειρᾰζέσθω	πειρᾰ́ζεσθον	πειρᾰζέσθων		πειρᾰ́ζεσθε	πειρᾰζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πειρᾰ́ζειν				πειρᾰ́ζεσθαι
participle	m	πειρᾰ́ζων				πειρᾰζόμενος
	f	πειρᾰ́ζουσᾰ				πειρᾰζομένη
	n	πειρᾰ́ζον				πειρᾰζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπείρᾰζον, ἐπειρᾰζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπείρᾰζον	ἐπείρᾰζες	ἐπείρᾰζε(ν)	ἐπειρᾰ́ζετον	ἐπειρᾰζέτην	ἐπειρᾰ́ζομεν	ἐπειρᾰ́ζετε	ἐπείρᾰζον
middle/ passive	indicative	ἐπειρᾰζόμην	ἐπειρᾰ́ζου	ἐπειρᾰ́ζετο	ἐπειρᾰ́ζεσθον	ἐπειρᾰζέσθην	ἐπειρᾰζόμεθᾰ	ἐπειρᾰ́ζεσθε	ἐπειρᾰ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: πειρᾰ́σω, πειρᾰ́σομαι, πειρᾰσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πειρᾰ́σω	πειρᾰ́σεις	πειρᾰ́σει	πειρᾰ́σετον	πειρᾰ́σετον	πειρᾰ́σομεν	πειρᾰ́σετε	πειρᾰ́σουσῐ(ν)
	optative	πειρᾰ́σοιμῐ	πειρᾰ́σοις	πειρᾰ́σοι	πειρᾰ́σοιτον	πειρᾰσοίτην	πειρᾰ́σοιμεν	πειρᾰ́σοιτε	πειρᾰ́σοιεν
middle	indicative	πειρᾰ́σομαι	πειρᾰ́σῃ, πειρᾰ́σει	πειρᾰ́σεται	πειρᾰ́σεσθον	πειρᾰ́σεσθον	πειρᾰσόμεθᾰ	πειρᾰ́σεσθε	πειρᾰ́σονται
	optative	πειρᾰσοίμην	πειρᾰ́σοιο	πειρᾰ́σοιτο	πειρᾰ́σοισθον	πειρᾰσοίσθην	πειρᾰσοίμεθᾰ	πειρᾰ́σοισθε	πειρᾰ́σοιντο
passive	indicative	πειρᾰσθήσομαι	πειρᾰσθήσῃ	πειρᾰσθήσεται	πειρᾰσθήσεσθον	πειρᾰσθήσεσθον	πειρᾰσθησόμεθᾰ	πειρᾰσθήσεσθε	πειρᾰσθήσονται
	optative	πειρᾰσθησοίμην	πειρᾰσθήσοιο	πειρᾰσθήσοιτο	πειρᾰσθήσοισθον	πειρᾰσθησοίσθην	πειρᾰσθησοίμεθᾰ	πειρᾰσθήσοισθε	πειρᾰσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πειρᾰ́σειν			πειρᾰ́σεσθαι		πειρᾰσθήσεσθαι
participle	m	πειρᾰ́σων			πειρᾰσόμενος		πειρᾰσθησόμενος
	f	πειρᾰ́σουσᾰ			πειρᾰσομένη		πειρᾰσθησομένη
	n	πειρᾰ́σον			πειρᾰσόμενον		πειρᾰσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐπείρᾰσᾰ, ἐπειρᾰσᾰ́μην, ἐπειρᾰ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπείρᾰσᾰ	ἐπείρᾰσᾰς	ἐπείρᾰσε(ν)	ἐπειρᾰ́σᾰτον	ἐπειρᾰσᾰ́την	ἐπειρᾰ́σᾰμεν	ἐπειρᾰ́σᾰτε	ἐπείρᾰσᾰν
	subjunctive	πειρᾰ́σω	πειρᾰ́σῃς	πειρᾰ́σῃ	πειρᾰ́σητον	πειρᾰ́σητον	πειρᾰ́σωμεν	πειρᾰ́σητε	πειρᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	πειρᾰ́σαιμῐ	πειρᾰ́σειᾰς, πειρᾰ́σαις	πειρᾰ́σειε(ν), πειρᾰ́σαι	πειρᾰ́σαιτον	πειρᾰσαίτην	πειρᾰ́σαιμεν	πειρᾰ́σαιτε	πειρᾰ́σειᾰν, πειρᾰ́σαιεν
	imperative		πείρᾰσον	πειρᾰσᾰ́τω	πειρᾰ́σᾰτον	πειρᾰσᾰ́των		πειρᾰ́σᾰτε	πειρᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπειρᾰσᾰ́μην	ἐπειρᾰ́σω	ἐπειρᾰ́σᾰτο	ἐπειρᾰ́σᾰσθον	ἐπειρᾰσᾰ́σθην	ἐπειρᾰσᾰ́μεθᾰ	ἐπειρᾰ́σᾰσθε	ἐπειρᾰ́σᾰντο
	subjunctive	πειρᾰ́σωμαι	πειρᾰ́σῃ	πειρᾰ́σηται	πειρᾰ́σησθον	πειρᾰ́σησθον	πειρᾰσώμεθᾰ	πειρᾰ́σησθε	πειρᾰ́σωνται
	optative	πειρᾰσαίμην	πειρᾰ́σαιο	πειρᾰ́σαιτο	πειρᾰ́σαισθον	πειρᾰσαίσθην	πειρᾰσαίμεθᾰ	πειρᾰ́σαισθε	πειρᾰ́σαιντο
	imperative		πείρᾰσαι	πειρᾰσᾰ́σθω	πειρᾰ́σᾰσθον	πειρᾰσᾰ́σθων		πειρᾰ́σᾰσθε	πειρᾰσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπειρᾰ́σθην	ἐπειρᾰ́σθης	ἐπειρᾰ́σθη	ἐπειρᾰ́σθητον	ἐπειρᾰσθήτην	ἐπειρᾰ́σθημεν	ἐπειρᾰ́σθητε	ἐπειρᾰ́σθησᾰν
	subjunctive	πειρᾰσθῶ	πειρᾰσθῇς	πειρᾰσθῇ	πειρᾰσθῆτον	πειρᾰσθῆτον	πειρᾰσθῶμεν	πειρᾰσθῆτε	πειρᾰσθῶσῐ(ν)
	optative	πειρᾰσθείην	πειρᾰσθείης	πειρᾰσθείη	πειρᾰσθεῖτον, πειρᾰσθείητον	πειρᾰσθείτην, πειρᾰσθειήτην	πειρᾰσθεῖμεν, πειρᾰσθείημεν	πειρᾰσθεῖτε, πειρᾰσθείητε	πειρᾰσθεῖεν, πειρᾰσθείησᾰν
	imperative		πειρᾰ́σθητῐ	πειρᾰσθήτω	πειρᾰ́σθητον	πειρᾰσθήτων		πειρᾰ́σθητε	πειρᾰσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πειρᾰ́σαι			πειρᾰ́σᾰσθαι		πειρᾰσθῆναι
participle	m	πειρᾰ́σᾱς			πειρᾰσᾰ́μενος		πειρᾰσθείς
	f	πειρᾰ́σᾱσᾰ			πειρᾰσᾰμένη		πειρᾰσθεῖσᾰ
	n	πειρᾰ́σᾰν			πειρᾰσᾰ́μενον		πειρᾰσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πεπείρᾰκᾰ, πεπείρᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεπείρᾰκᾰ	πεπείρᾰκᾰς	πεπείρᾰκε(ν)	πεπειρᾰ́κᾰτον	πεπειρᾰ́κᾰτον	πεπειρᾰ́κᾰμεν	πεπειρᾰ́κᾰτε	πεπειρᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπειρᾰ́κω	πεπειρᾰ́κῃς	πεπειρᾰ́κῃ	πεπειρᾰ́κητον	πεπειρᾰ́κητον	πεπειρᾰ́κωμεν	πεπειρᾰ́κητε	πεπειρᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	πεπειρᾰ́κοιμῐ, πεπειρᾰκοίην	πεπειρᾰ́κοις, πεπειρᾰκοίης	πεπειρᾰ́κοι, πεπειρᾰκοίη	πεπειρᾰ́κοιτον	πεπειρᾰκοίτην	πεπειρᾰ́κοιμεν	πεπειρᾰ́κοιτε	πεπειρᾰ́κοιεν
	imperative		πεπείρᾰκε	πεπειρᾰκέτω	πεπειρᾰ́κετον	πεπειρᾰκέτων		πεπειρᾰ́κετε	πεπειρᾰκόντων
middle/ passive	indicative	πεπείρᾰσμαι	πεπείρᾰσαι	πεπείρᾰσται	πεπείρᾰσθον	πεπείρᾰσθον	πεπειρᾰ́σμεθᾰ	πεπείρᾰσθε	πεπειρᾰ́δᾰται
	subjunctive	πεπειρᾰσμένος ὦ	πεπειρᾰσμένος ᾖς	πεπειρᾰσμένος ᾖ	πεπειρᾰσμένω ἦτον	πεπειρᾰσμένω ἦτον	πεπειρᾰσμένοι ὦμεν	πεπειρᾰσμένοι ἦτε	πεπειρᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπειρᾰσμένος εἴην	πεπειρᾰσμένος εἴης	πεπειρᾰσμένος εἴη	πεπειρᾰσμένω εἴητον/εἶτον	πεπειρᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	πεπειρᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπειρᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	πεπειρᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πεπείρᾰσο	πεπειρᾰ́σθω	πεπείρᾰσθον	πεπειρᾰ́σθων		πεπείρᾰσθε	πεπειρᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπειρᾰκέναι				πεπειρᾰ́σθαι
participle	m	πεπειρᾰκώς				πεπειρᾰσμένος
	f	πεπειρᾰκυῖᾰ				πεπειρᾰσμένη
	n	πεπειρᾰκός				πεπειρᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐπειρᾰ́κειν, ἐπειρᾰ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπειρᾰ́κειν, ἐπειρᾰ́κη	ἐπειρᾰ́κεις, ἐπειρᾰ́κης	ἐπειρᾰ́κει(ν)	ἐπειρᾰ́κετον	ἐπειρᾰκέτην	ἐπειρᾰ́κεμεν	ἐπειρᾰ́κετε	ἐπειρᾰ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπειρᾰ́σμην	ἐπείρᾰσο	ἐπείρᾰστο	ἐπείρᾰσθον	ἐπειρᾰ́σθην	ἐπειρᾰ́σμεθᾰ	ἐπείρᾰσθε	ἐπειρᾰ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

• Many authors use the forms of πειράω (peiráō) for forms other than present and imperfect.

Further reading

• “πειράζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πειράζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “πειράζω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• πειράζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• πειράζω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• G3985 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Etymology

From Ancient Greek πειράζω (peirázō).

Pronunciation

• IPA^(key): [piˈɾazo]
• Hyphenation: πει‧ρά‧ζω

Verb

πειράζω • (peirázo) (past πείραξα, passive πειράζομαι)

1. (transitive, most senses) to annoy, bother, irritate, vex

   Synonym: ενοχλώ (enochló)

   Με πειράζει πολύ η φασαρία εδώ. ― Me peirázei polý i fasaría edó. ― The noise here is annoying me greatly.

   Θα σας πείραζε αν άνοιγα το παράθυρο; ― Tha sas peíraze an ánoiga to paráthyro? ― Would it bother you if I opened the window?

2. (intransitive, only in the impersonal third person form πειράζει (peirázei)) matter, mind, bother

   Δεν πειράζει, έχω άλλο. ― Den peirázei, écho állo. ― It doesn't matter, I have another one.

   Όχι, δε με πειράζει καθόλου. ― Óchi, de me peirázei kathólou. ― No, I don't mind at all.

3. (transitive, most senses) to hurt, bother, offend

   Synonym: πληγώνω (pligóno)

   Τα λόγια του με πείραξαν πολύ. ― Ta lógia tou me peíraxan polý. ― His words hurt me very much.

   Αυτοί είναι ήχοι που πειράζουν τ’ αυτί. ― Aftoí eínai íchoi pou peirázoun t’ aftí. ― These are sounds that offend the ear.

4. (transitive) to harass, bother (sexually)

   Synonym: παρενοχλώ (parenochló)

   Δεν μπορεί να πάει πουθενά χωρίς να την πειράζουν άνδρες ανελέητα. ― Den boreí na páei pouthená chorís na tin peirázoun ándres aneléita. ― She can't go anywhere without men relentlessly harassing her.

   Έγινε καβγάς διότι κάποιος πείραξε την φιλενάδα του. ― Égine kavgás dióti kápoios peíraxe tin filenáda tou. ― There was a fight because someone bothered his girlfriend.

5. (transitive) to tease, make fun of, joke, rib, kid, banter

   Synonym: κοροϊδεύω (koroïdévo)

   Μην ταράζεσαι, απλά σε πειράζει. ― Min tarázesai, aplá se peirázei. ― Don't get upset, he's only joking with you.

   Στην αρχή, πείραζαν ο ένας τον άλλον ανελέητα. ― Stin archí, peírazan o énas ton állon aneléita. ― In the beginning, they teased each other mercilessly.

6. (transitive) to move, touch, tamper with (so as to annoy someone by doing so)

   Ποιος πείραξε τους δίσκους μου; ― Poios peíraxe tous dískous mou? ― Who touched my records?

   Μην πειράζεις την γάτα, θα σε γρατσούνισει. ― Min peirázeis tin gáta, tha se gratsoúnisei. ― Don't touch the cat, it'll scratch you.

7. (transitive) to affect (negatively), trouble, bother, not agree with (of food)

   Αυτή η μπριζόλα που έφαγε τον πείραξε αργότερα. ― Aftí i brizóla pou éfage ton peíraxe argótera. ― The steak he ate didn't agree with him later on.

   Το κάπνισμα πειράζει στην υγεία. ― To kápnisma peirázei stin ygeía. ― Smoking harms health.

   Όχι, ευχαριστώ. Το ψάρι με πειράζει. ― Óchi, efcharistó. To psári me peirázei. ― No, thank you. Fish doesn't agree with me.

8. (transitive, colloquial, usually as an adjective) to modify, change, tweak (something so it is better or more suited)

   Το αμάξι μου είναι πειραγμένο. ― To amáxi mou eínai peiragméno. ― My car is modified.

   Χρειάζομαι πειραγμένη κιθάρα διότι είμαι αριστερόχειρας. ― Chreiázomai peiragméni kithára dióti eímai aristerócheiras. ― I need a modified guitar since I am left-handed.

Conjugation

πειράζω   πειράζομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	πειράζω	πειράξω	πειράζομαι	πειραχτώ4
2 sg	πειράζεις	πειράξεις	πειράζεσαι	πειραχτείς
3 sg	πειράζει1	πειράξει	πειράζεται	πειραχτεί
1 pl	πειράζουμε, [‑ομε]	πειράξουμε, [‑ομε]	πειραζόμαστε	πειραχτούμε
2 pl	πειράζετε	πειράξετε	πειράζεστε, πειραζόσαστε	πειραχτείτε
3 pl	πειράζουν(ε)	πειράξουν(ε)	πειράζονται	πειραχτούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	πείραζα	πείραξα	πειραζόμουν(α)	πειράχτηκα4
2 sg	πείραζες	πείραξες	πειραζόσουν(α)	πειράχτηκες
3 sg	πείραζε	πείραξε	πειραζόταν(ε)	πειράχτηκε
1 pl	πειράζαμε	πειράξαμε	πειραζόμασταν, (‑όμαστε)	πειραχτήκαμε
2 pl	πειράζατε	πειράξατε	πειραζόσασταν, (‑όσαστε)	πειραχτήκατε
3 pl	πείραζαν, πειράζαν(ε)	πείραξαν, πειράξαν(ε)	πειράζονταν, (πειραζόντουσαν)	πειράχτηκαν, πειραχτήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα πειράζω ➤	θα πειράξω ➤	θα πειράζομαι ➤	θα πειραχτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα πειράζεις, …	θα πειράξεις, …	θα πειράζεσαι, …	θα πειραχτείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … πειράξει   έχω, έχεις, … πειραγμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … πειραχτεί   είμαι, είσαι, … πειραγμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … πειράξει   είχα, είχες, … πειραγμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … πειραχτεί   ήμουν, ήσουν, … πειραγμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … πειράξει   θα έχω, θα έχεις, … πειραγμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … πειραχτεί   θα είμαι, θα είσαι, … πειραγμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	πείραζε	πείραξε, πείραχ' 2	—	πειράξου
2 pl	πειράζετε	πειράξτε, πειράχτε3	πειράζεστε	πειραχτείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	πειράζοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας πειράξει ➤		πειραγμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	πειράξει		πειραχτεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Also as impersonal: δεν πειράζει ("it doesn't matter")  2. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. πείραχ' τον ("tease him!; annoy him!")  3. Colloquial.  4. Rare alternatives with learned {-χθ-} [να πειραχθώ, πειράχθηκα, ...]  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• απείραγος (apeíragos, “unteased”, adjective)
• απείραχτος (apeírachtos, “unteased”, adjective)