विन्दति

Sanskrit

Alternative scripts

Alternative scripts

• ৱিন্দতি (Assamese script)
• ᬯᬶᬦ᭄ᬤᬢᬶ (Balinese script)
• বিন্দতি (Bengali script)
• 𑰪𑰰𑰡𑰿𑰟𑰝𑰰 (Bhaiksuki script)
• 𑀯𑀺𑀦𑁆𑀤𑀢𑀺 (Brahmi script)
• ဝိန္ဒတိ (Burmese script)
• વિન્દતિ (Gujarati script)
• ਵਿਨ੍ਦਤਿ (Gurmukhi script)
• 𑌵𑌿𑌨𑍍𑌦𑌤𑌿 (Grantha script)
• ꦮꦶꦤ꧀ꦢꦠꦶ (Javanese script)
• 𑂫𑂱𑂢𑂹𑂠𑂞𑂱 (Kaithi script)
• ವಿನ್ದತಿ (Kannada script)
• វិន្ទតិ (Khmer script)
• ວິນ຺ທຕິ (Lao script)
• വിന്ദതി (Malayalam script)
• ᠸᡳᠨᡩᠠᢠᡳ (Manchu script)
• 𑘪𑘱𑘡𑘿𑘟𑘝𑘱 (Modi script)
• ᠸᠢᠨᢑᠠᢐᠢ (Mongolian script)
• 𑧊𑧒𑧁𑧠𑦿𑦽𑧒 (Nandinagari script)
• 𑐰𑐶𑐣𑑂𑐡𑐟𑐶 (Newa script)
• ଵିନ୍ଦତି (Odia script)
• ꢮꢶꢥ꣄ꢣꢡꢶ (Saurashtra script)
• 𑆮𑆴𑆤𑇀𑆢𑆠𑆴 (Sharada script)
• 𑖪𑖰𑖡𑖿𑖟𑖝𑖰 (Siddham script)
• වින්‍දති (Sinhalese script)
• 𑩾𑩑𑩯 𑪙𑩭𑩫𑩑 (Soyombo script)
• 𑚦𑚮𑚝𑚶𑚛𑚙𑚮 (Takri script)
• விந்த³தி (Tamil script)
• విన్దతి (Telugu script)
• วินฺทติ (Thai script)
• ཝི་ནྡ་ཏི (Tibetan script)
• 𑒫𑒱𑒢𑓂𑒠𑒞𑒱 (Tirhuta script)
• 𑨭𑨁𑨝𑩇𑨛𑨙𑨁 (Zanabazar Square script)

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *windáti, from Proto-Indo-Iranian *windáti, from Proto-Indo-European *wi-néd-ti, from *weyd- (“to see”). Cognate with Russian ви́деть (vídetʹ), Latin videō, Ancient Greek οἶδα (oîda), Bulgarian ви́дя (vídja), English wit.

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /ʋin.dɐ́.ti/
• (Classical) IPA^(key): /ˈʋin̪.d̪ɐ.t̪i/

Verb

विन्दति • (vindáti) third-singular present indicative (root विद्, class 6, type P)

1. to find, discover, obtain
   • c. 1700 BCE – 1200 BCE, Ṛgveda 10.108.11:

     दू॒रमि॑त पणयो॒ वरी॑य॒ उद्गावो॑ यन्तु मिन॒तीॠ॒तेन॑ ।
     बृह॒स्पति॒र्या अवि॑न्द॒न्निगू॑ळ्हाः॒ सोमो॒ ग्रावा॑ण॒ ऋष॑यश्च॒ विप्राः॑ ॥

     dūrámita paṇayo várīya údgā́vo yantu minatī́ṝténa.
     bṛ́haspátiryā́ ávindannígūḷhāḥ sómo grā́vāṇa ṛ́ṣayaśca víprāḥ.

     Hence, far away, ye Panis! Let the cattle lowing come forth as holy Law commandeth,
     kine which Bṛhaspati, and Soma, Ṛsis, and pressing-stones have found when hidden.

2. to get or procure for (+ dative)
3. to consider as, take for (+ two accusatives)
4. to marry

Conjugation

Present: विन्दति (vindáti), विन्दते (vindáte)
	Active			Mediopassive
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Indicative
Third	विन्दति vindáti	विन्दतः vindátaḥ	विन्दन्ति vindánti	विन्दते vindáte	विन्देते vindéte	विन्दन्ते vindánte
Second	विन्दसि vindási	विन्दथः vindáthaḥ	विन्दथ vindátha	विन्दसे vindáse	विन्देथे vindéthe	विन्दध्वे vindádhve
First	विन्दामि vindā́mi	विन्दावः vindā́vaḥ	विन्दामः vindā́maḥ	विन्दे vindé	विन्दावहे vindā́vahe	विन्दामहे vindā́mahe
Imperative
Third	विन्दतु vindátu	विन्दताम् vindátām	विन्दन्तु vindántu	विन्दताम् vindátām	विन्देताम् vindétām	विन्दन्ताम् vindántām
Second	विन्द vindá	विन्दतम् vindátam	विन्दत vindáta	विन्दस्व vindásva	विन्देथाम् vindéthām	विन्दध्वम् vindádhvam
First	विन्दानि vindā́ni	विन्दाव vindā́va	विन्दाम vindā́ma	विन्दै vindaí	विन्दावहै vindā́vahai	विन्दामहै vindā́mahai
Optative/Potential
Third	विन्देत् vindét	विन्देताम् vindétām	विन्देयुः vindéyuḥ	विन्देत vindéta	विन्देयाताम् vindéyātām	विन्देरन् vindéran
Second	विन्देः vindéḥ	विन्देतम् vindétam	विन्देत vindéta	विन्देथाः vindéthāḥ	विन्देयाथाम् vindéyāthām	विन्देध्वम् vindédhvam
First	विन्देयम् vindéyam	विन्देव vindéva	विन्देम vindéma	विन्देय vindéya	विन्देवहि vindévahi	विन्देमहि vindémahi
Participles
	विन्दत् vindát			विन्दमान vindámāna

Imperfect: अविन्दत् (ávindat), अविन्दत (ávindata)
	Active			Mediopassive
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Indicative
Third	अविन्दत् ávindat	अविन्दताम् ávindatām	अविन्दन् ávindan	अविन्दत ávindata	अविन्देताम् ávindetām	अविन्दन्त ávindanta
Second	अविन्दः ávindaḥ	अविन्दतम् ávindatam	अविन्दत ávindata	अविन्दथाः ávindathāḥ	अविन्देथाम् ávindethām	अविन्दध्वम् ávindadhvam
First	अविन्दम् ávindam	अविन्दाव ávindāva	अविन्दाम ávindāma	अविन्दे ávinde	अविन्दावहि ávindāvahi	अविन्दामहि ávindāmahi

References

• Monier Williams (1899) “विन्दति”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 964, column 3.