See also: Beichtväter

German edit

Etymology edit

From Middle High German bīhtvater. Analysable as Beichte (confession) +‎ Vater (father).

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈbaɪ̯çtˌfaːtɐ/
  • (file)

Noun edit

Beichtvater m (strong, genitive Beichtvaters, plural Beichtväter)

  1. (Christianity) confessor (priest who accepts someone’s confession)

Declension edit

Further reading edit