See also: Adamo, adamó, and adāmo

Latin edit

Etymology edit

From ad- (near, at; towards, to) +‎ amō (love).

Pronunciation edit

Verb edit

adamō (present infinitive adamāre, perfect active adamāvī, supine adamātum); first conjugation

  1. (to love emphatically): to love ardently, deeply, earnestly, greatly or truly, to love with all one's heart; to be devoted, to be enamored, to be infatuated
    Synonyms: ārdeō, īnfatuor, ūrō
    • c. 52 BCE, Julius Caesar, Commentarii de Bello Gallico 1.31:
      Horum primo circiter milia XV Rhenum transisse; postea quam agros et cultum et copias Gallorum homines feri ac barbari adamassent, traductos plures; nunc esse in Gallia ad C et XX milium numerum.
      That about 15,000 of them [i.e. of the Germans] had at first crossed the Rhine: but after that these wild and savage men had become enamored of the lands and the refinement and the abundance of the Gauls, more were brought over, that there were now as many as 120,000 of them in Gaul.
  2. (to desire emphatically): to covet, to crave, to desire, to long for, to want
    Synonyms: concupiō, cupiō
  3. (to conceive love or desire): to become enamored, to become captivated, to become devoted, to fall in love
    Synonyms: ārdēscō, exārdēscō

Conjugation edit

In Classical Latin, adamō was only used in the perfect and pluperfect tenses.

   Conjugation of adamō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present adamō adamās adamat adamāmus adamātis adamant
imperfect adamābam adamābās adamābat adamābāmus adamābātis adamābant
future adamābō adamābis adamābit adamābimus adamābitis adamābunt
perfect adamāvī adamāvistī,
adamāstī1
adamāvit,
adamāt1
adamāvimus,
adamāmus1
adamāvistis,
adamāstis1
adamāvērunt,
adamāvēre,
adamārunt1
pluperfect adamāveram,
adamāram1
adamāverās,
adamārās1
adamāverat,
adamārat1
adamāverāmus,
adamārāmus1
adamāverātis,
adamārātis1
adamāverant,
adamārant1
future perfect adamāverō,
adamārō1
adamāveris,
adamāris1
adamāverit,
adamārit1
adamāverimus,
adamārimus1
adamāveritis,
adamāritis1
adamāverint,
adamārint1
passive present adamor adamāris,
adamāre
adamātur adamāmur adamāminī adamantur
imperfect adamābar adamābāris,
adamābāre
adamābātur adamābāmur adamābāminī adamābantur
future adamābor adamāberis,
adamābere
adamābitur adamābimur adamābiminī adamābuntur
perfect adamātus + present active indicative of sum
pluperfect adamātus + imperfect active indicative of sum
future perfect adamātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present adamem adamēs adamet adamēmus adamētis adament
imperfect adamārem adamārēs adamāret adamārēmus adamārētis adamārent
perfect adamāverim,
adamārim1
adamāverīs,
adamārīs1
adamāverit,
adamārit1
adamāverīmus,
adamārīmus1
adamāverītis,
adamārītis1
adamāverint,
adamārint1
pluperfect adamāvissem,
adamāssem1
adamāvissēs,
adamāssēs1
adamāvisset,
adamāsset1
adamāvissēmus,
adamāssēmus1
adamāvissētis,
adamāssētis1
adamāvissent,
adamāssent1
passive present adamer adamēris,
adamēre
adamētur adamēmur adamēminī adamentur
imperfect adamārer adamārēris,
adamārēre
adamārētur adamārēmur adamārēminī adamārentur
perfect adamātus + present active subjunctive of sum
pluperfect adamātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present adamā adamāte
future adamātō adamātō adamātōte adamantō
passive present adamāre adamāminī
future adamātor adamātor adamantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives adamāre adamāvisse,
adamāsse1
adamātūrum esse adamārī adamātum esse adamātum īrī
participles adamāns adamātūrus adamātus adamandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
adamandī adamandō adamandum adamandō adamātum adamātū

1At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.

Descendants edit

  • Spanish: adamar

References edit

  • adamo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • adamo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • adamo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to be an enthusiastic devotee of letters: litteras adamasse (only in perf. and plup.)
    • to become devoted to some one: adamasse aliquem (only in Perf. and Plup.) (Nep. Dion 2. 3)

Spanish edit

Verb edit

adamo

  1. first-person singular present indicative of adamar