bedaard
Dutch edit
Etymology edit
Past participle of bedaren (“to become calm, to calm down”).
Pronunciation edit
Adjective edit
bedaard (comparative bedaarder, superlative bedaardst)
Inflection edit
| Inflection of bedaard | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | bedaard | |||
| inflected | bedaarde | |||
| comparative | bedaarder | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | bedaard | bedaarder | het bedaardst het bedaardste | |
| indefinite | m./f. sing. | bedaarde | bedaardere | bedaardste |
| n. sing. | bedaard | bedaarder | bedaardste | |
| plural | bedaarde | bedaardere | bedaardste | |
| definite | bedaarde | bedaardere | bedaardste | |
| partitive | bedaards | bedaarders | — | |
Derived terms edit
Descendants edit
Adverb edit
bedaard
Participle edit
bedaard
Inflection edit
| Inflection of bedaard | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | bedaard | |||
| inflected | bedaarde | |||
| positive | ||||
| predicative/adverbial | bedaard | |||
| indefinite | m./f. sing. | bedaarde | ||
| n. sing. | bedaard | |||
| plural | bedaarde | |||
| definite | bedaarde | |||
| partitive | bedaards | |||