bemeten
Dutch edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
From Middle Dutch bemeten. Equivalent to be- + meten.
Verb edit
bemeten
- (transitive) to measure, measure off
Inflection edit
Inflection of bemeten (strong class 5, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | bemeten | |||
past singular | bemat | |||
past participle | bemeten | |||
infinitive | bemeten | |||
gerund | bemeten n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | bemeet | bemat | ||
2nd person sing. (jij) | bemeet | bemat | ||
2nd person sing. (u) | bemeet | bemat | ||
2nd person sing. (gij) | bemeet | bemat | ||
3rd person singular | bemeet | bemat | ||
plural | bemeten | bematen | ||
subjunctive sing.1 | bemete | bemate | ||
subjunctive plur.1 | bemeten | bematen | ||
imperative sing. | bemeet | |||
imperative plur.1 | bemeet | |||
participles | bemetend | bemeten | ||
1) Archaic. |
Etymology 2 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Participle edit
bemeten
- past participle of bemeten
Inflection edit
Inflection of bemeten | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | bemeten | |||
inflected | bemeten | |||
positive | ||||
predicative/adverbial | bemeten | |||
indefinite | m./f. sing. | bemeten | ||
n. sing. | bemeten | |||
plural | bemeten | |||
definite | bemeten | |||
partitive | bemetens |