coniugium
Latin edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /konˈi̯u.ɡi.um/, [kɔnˈi̯ʊɡiʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /konˈju.d͡ʒi.um/, [konˈjuːd͡ʒium]
Noun edit
coniugium n (genitive coniugiī or coniugī); second declension
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | coniugium | coniugia |
Genitive | coniugiī coniugī1 |
coniugiōrum |
Dative | coniugiō | coniugiīs |
Accusative | coniugium | coniugia |
Ablative | coniugiō | coniugiīs |
Vocative | coniugium | coniugia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Derived terms edit
Descendants edit
References edit
- “coniugium”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Meyer-Lübke, Wilhelm (1911) “conjugium”, in Romanisches etymologisches Wörterbuch (in German), page 172