Latin edit

Etymology edit

con- +‎ terminus (boundary)

Pronunciation edit

Adjective edit

conterminus (feminine contermina, neuter conterminum); first/second-declension adjective

  1. adjoining, neighboring, having a common border

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative conterminus contermina conterminum conterminī conterminae contermina
Genitive conterminī conterminae conterminī conterminōrum conterminārum conterminōrum
Dative conterminō conterminō conterminīs
Accusative conterminum conterminam conterminum conterminōs conterminās contermina
Ablative conterminō conterminā conterminō conterminīs
Vocative contermine contermina conterminum conterminī conterminae contermina

Derived terms edit

Descendants edit

  • Italian: contermine

Noun edit

conterminus m (genitive conterminī); second declension

  1. a neighbour

Declension edit

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative conterminus conterminī
Genitive conterminī conterminōrum
Dative conterminō conterminīs
Accusative conterminum conterminōs
Ablative conterminō conterminīs
Vocative contermine conterminī

References edit

  • conterminus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • conterminus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers