cursarius
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /kurˈsaː.ri.us/, [kʊrˈs̠äːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kurˈsa.ri.us/, [kurˈsäːrius]
Noun edit
cursārius m (genitive cursāriī or cursārī); second declension (Medieval Latin)
- pirate, sea-raider, corsair
- the book which contains the incantations recited in church (cursus)
- a standard horse for riding out
- Synonym: cursērius
Declension edit
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | cursārius | cursāriī |
Genitive | cursāriī cursārī1 |
cursāriōrum |
Dative | cursāriō | cursāriīs |
Accusative | cursārium | cursāriōs |
Ablative | cursāriō | cursāriīs |
Vocative | cursārie | cursāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants edit
- → Catalan: corsari, cossari
- → Icelandic: kussari
- → Old French: corsier, corser, cursier
- → Italian: corsaro
- → Portuguese: corsário
- → Sicilian: cursaru
- → Spanish: corsario
Adjective edit
cursārius (feminine cursāria, neuter cursārium); first/second-declension adjective (Medieval Latin)
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cursārius | cursāria | cursārium | cursāriī | cursāriae | cursāria | |
Genitive | cursāriī | cursāriae | cursāriī | cursāriōrum | cursāriārum | cursāriōrum | |
Dative | cursāriō | cursāriō | cursāriīs | ||||
Accusative | cursārium | cursāriam | cursārium | cursāriōs | cursāriās | cursāria | |
Ablative | cursāriō | cursāriā | cursāriō | cursāriīs | |||
Vocative | cursārie | cursāria | cursārium | cursāriī | cursāriae | cursāria |