See also: gañir

Galician edit

Etymology edit

From Old Galician-Portuguese ganir, from Latin gannire (to yelp, bark).[1]

Pronunciation edit

Verb edit

ganir (first-person singular present gano, first-person singular preterite ganín, past participle ganido)
ganir (first-person singular present gano, first-person singular preterite ganim or gani, past participle ganido, reintegrationist norm)

  1. to whine, to yelp
  2. to creak, to crack

Conjugation edit

Derived terms edit

References edit

  • ganir” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • ganir” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • ganir” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
  • ganir” in Dicionário Estraviz de galego (2014).
  • ganir” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
  1. ^ Joan Coromines, José A. Pascual (1983–1991) “gañir”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), Madrid: Gredos

Portuguese edit

Pronunciation edit

 
 

  • Hyphenation: ga‧nir

Verb edit

ganir (first-person singular present gano, first-person singular preterite gani, past participle ganido)

  1. (intransitive) to whine; yelp (to utter an abrupt, high-pitched noise)

Conjugation edit