gebieden

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣəˈbidə(n)/

• Audio:

  (file)

Etymology 1

From Middle Dutch gebieden, from Old Dutch gibiedan. Equivalent to ge- +‎ bieden.

Verb

gebieden

1. (transitive) to command, order
2. (intransitive) to be in command

Conjugation

Conjugation of gebieden (strong class 2a, prefixed)
infinitive	gebieden
past singular	gebood
past participle	geboden
infinitive	gebieden
gerund	gebieden n
	present tense	past tense
1st person singular	gebied	gebood
2nd person sing. (jij)	gebiedt, gebied2	gebood
2nd person sing. (u)	gebiedt	gebood
2nd person sing. (gij)	gebiedt	geboodt
3rd person singular	gebiedt	gebood
plural	gebieden	geboden
subjunctive sing.1	gebiede	gebode
subjunctive plur.1	gebieden	geboden
imperative sing.	gebied
imperative plur.1	gebiedt
participles	gebiedend	geboden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

(order):

• bevelen
• commanderen
• gelasten

(be in command):

• het bevel voeren
• aanvoeren
• leiden

Antonyms

• verbieden

Derived terms

• gebied
• gebieder

Related terms

• gebod

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

gebieden

1. plural of gebied

Anagrams

• beëdigen