gooien
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch goyen, further etymology debated. Possibly from an ancestor of gauw (“quickly, soon”), although other origins have been suggested.
Pronunciation edit
Verb edit
gooien
- to throw
Inflection edit
| Inflection of gooien (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | gooien | |||
| past singular | gooide | |||
| past participle | gegooid | |||
| infinitive | gooien | |||
| gerund | gooien n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | gooi | gooide | ||
| 2nd person sing. (jij) | gooit | gooide | ||
| 2nd person sing. (u) | gooit | gooide | ||
| 2nd person sing. (gij) | gooit | gooide | ||
| 3rd person singular | gooit | gooide | ||
| plural | gooien | gooiden | ||
| subjunctive sing.1 | gooie | gooide | ||
| subjunctive plur.1 | gooien | gooiden | ||
| imperative sing. | gooi | |||
| imperative plur.1 | gooit | |||
| participles | gooiend | gegooid | ||
| 1) Archaic. | ||||
Synonyms edit
Derived terms edit
- aangooien
- achternagooien
- achterovergooien
- achteruitgooien
- afgooien
- begooien
- bijeengooien
- bijgooien
- binnengooien
- buitengooien
- dichtgooien
- doodgooien
- dooreengooien
- doorgooien
- dwarsgooien
- ingooien
- kapotgooien
- langsgooien
- leeggooien
- losgooien
- meegooien
- misgooien
- nagooien
- nedergooien
- neergooien
- omgooien
- omhooggooien
- omlaaggooien
- omvergooien
- ondereengooien
- ondergooien
- opeengooien
- opengooien
- opgooien
- opzijgooien
- overgooien
- overhoopgooien
- platgooien
- rechtgooien
- rondgooien
- samengooien
- stukgooien
- teruggooien
- toegooien
- uiteengooien
- uitgooien
- verdergooien
- vergooien
- volgooien
- voorgooien
- voorovergooien
- voortgooien
- vooruitgooien
- vrijgooien
- weggooien