Dutch edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈɦœy̯sˌɦɑu̯.də(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: huis‧hou‧den

Etymology 1 edit

From huis (house, home) +‎ houden (to keep, maintain).

Verb edit

huishouden (intransitive)

  1. To do housekeeping; keep house.
  2. (derogatory) To ravage, make a shambles.
Inflection edit
Inflection of huishouden (strong class 7, slightly irregular, separable)
infinitive huishouden
past singular hield huis
past participle huisgehouden
infinitive huishouden
gerund huishouden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular hou huis, houd huis hield huis huishou, huishoud huishield
2nd person sing. (jij) houdt huis hield huis huishoudt huishield
2nd person sing. (u) houdt huis hield huis huishoudt huishield
2nd person sing. (gij) houdt huis hieldt huis huishoudt huishieldt
3rd person singular houdt huis hield huis huishoudt huishield
plural houden huis hielden huis huishouden huishielden
subjunctive sing.1 houde huis hielde huis huishoude huishielde
subjunctive plur.1 houden huis hielden huis huishouden huishielden
imperative sing. hou huis, houd huis
imperative plur.1 houdt huis
participles huishoudend huisgehouden
1) Archaic.
Derived terms edit

Etymology 2 edit

Alteration of earlier huishoud (from Middle Dutch huushout) after Etymology 1.

Alternative forms edit

Noun edit

huishouden n (plural huishoudens, diminutive huishoudentje n)

  1. The housekeeping.
    Synonym: huishouding
  2. A household, domestic unit of cohabitating people.
    Synonym: huishouding
Related terms edit
Descendants edit
  • Negerhollands: hou hus

Anagrams edit