krikken
Dutch edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
Probably from krik + -en or opkrikken.
Verb edit
krikken
Inflection edit
Inflection of krikken (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | krikken | |||
past singular | krikte | |||
past participle | gekrikt | |||
infinitive | krikken | |||
gerund | krikken n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | krik | krikte | ||
2nd person sing. (jij) | krikt | krikte | ||
2nd person sing. (u) | krikt | krikte | ||
2nd person sing. (gij) | krikt | krikte | ||
3rd person singular | krikt | krikte | ||
plural | krikken | krikten | ||
subjunctive sing.1 | krikke | krikte | ||
subjunctive plur.1 | krikken | krikten | ||
imperative sing. | krik | |||
imperative plur.1 | krikt | |||
participles | krikkend | gekrikt | ||
1) Archaic. |
Etymology 2 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun edit
krikken